منیزیم چیست؟
منیزیم، همراه با پتاسیم، کاتیون بزرگ درون سلولی است و فاکتور بسیاری از سیستم های آنزیمی است. بیشتر منیزیم در اتصال به مولکول آدنوزین تری فسفات (ATP) که منبع اصلی انرژی بدن می باشد وجود دارد. بنابراین منیزیم تقریباً در تمامی پروسه های متابولیک نقش حیاتی دارد.
تقریباً 70٪ یون های منیزیم در استخوان ذخیره می شود. 30% دیگر در فرآیندهای متابولیکی نقش دارد که بیشتر به صورت آزاد وجود دارد و یا به پروتئین ها (به ویژه آلبومین)، سیترات ها، فسفات ها و… متصل می شود. سطح منیزیم سرم در حد بسیار کمی ثابت نگه داشته می شود. تنظیم میزان منیزیم سرم عمدتا از طریق کلیه ها انجام می شود.
علائم کاهش منیزیم
کاهش منیزیم موجب افزایش تحریک پذیری قلب می‌شود و آریتمی های قلبی را تشدید می نماید. در واقع مطالعات متعدد همبستگی بین کمبود منیزیم و تغییرات هموستاز کلسیم، پتاسیم و فسفات را نشان داده است، که با اختلالات قلبی مانند آریتمی های بطنی غیر قابل درمان، افزایش حساسیت به دیگوکسین، اسپاسم عروق کرونر و مرگ ناگهانی همراه است.
کمبود منیزیم در بیماران مبتلا به سوء تغذیه اتفاق می‌افتد. توکسمی حاملگی هم با کاهش منیزیم مرتبط می باشد (توکسمی به تمامی حالاتی گفته می شود که خون حاوی مواد سمی تولید شده چه به وسیله میکرو ارگانیسم ها مانند باکتری ها و یا ویروس ها و چه به وسیله بدن می باشد. توکسمی حاملگی حالت پاتولوژیک خاصی است که در نیمه دوم حاملگی می تواند اتفاق بیفتد و خود را با نشانه‌های اکلامپسی و پره اکلامپسی تظاهر می نماید).
نشانه های کاهش منیزیم بیشتر اختلالات عصبی – عضلانی (نوروماسکولار) هستند مانند خستگی، تحریک پذیری، تغییرات الکتروکاردیوگرافی، دلیریوم و تشنج.
علت کاهش سطح منیزیم
- سوء جذب
- شیردهی
- کم کاری تیروئید
- اعتیاد به الکل (الکلیسم)
- بیماری مزمن کلیوی
- پانکراتیت حاد
- آلدوسترونیسم
- تغذیه طولانی مدت وریدی
- و اسیدوز دیابتی اتفاق می افتد.
علائم افزایش منیزیم
افزایش سطح منیزیم به طور عمده با خوردن آنتی اسیدهای حاوی منیزیم در ارتباط است. از آنجا که بیشتر منیزیم سرم به وسیله کلیه ها ترشح می شود در بیماری‌های مزمن کلیوی سطوح منیزیم بالا می‌رود. در واقع شرایطی که با فیلتراسیون گلومرولی تداخل دارند منجر به احتباس منیزیم و در نتیجه افزایش غلظت سرمی آن می شود.
نشانه های افزایش منیزیم عبارتند از: لتارژی (احساس خستگی و کمبود انرژی و انگیزه جسمی و روانی)، تهوع، استفراغ و اختلال تکلم.
مسمومیت منیزیم ممکن است منجر به افسردگی، ایست قلبی و ایست تنفسی شود.
داروهایی که موجب افزایش سطوح منیزیم می شوند عبارتند از آنتی اسیدها، مسهل ها، داروهای حاوی کلسیم، لیتیوم، دیورتیک ها، آمینو گلیکوزید و آمینو گلوکوزاید، آنتی‌بیوتیک‌ها.
علت افزایش سطح منیزیم
- نارسایی حاد و مزمن کلیوی
- دیابت کنترل نشده
- بیماری آدیسون
- پرکاری تیروئید
- مصرف آنتی اسیدها
- و یا مصرف نمک های حاوی منیزیم می‌باشد.
آزمایش منیزیم
برای انجام آزمایش منیزیم نمونه خون لازم می باشد. این آزمایش نیاز به رعایت رژیم غذایی خاص یا رعایت ناشتایی ندارد.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.